Dlaczego tzw. minimalizm zyskał sobie ostatnimi czasy tak wielu zwolenników? Czy jest dla niego miejsca w naszej pędzącej rzeczywistości? Skąd się tu wziął? Wiele podstawowych pytań na temat minimalizmu ma podobną odpowiedź. Współczesny świat przesadził z tempem, presją i ilością docierających do człowieka informacji oraz bodźców.
Wielu z nas przestaje doceniać otaczającą ich rzeczywistość, zaczyna dostrzegać bezsens biegu po więcej, pragnie zatrzymać się i nauczyć się żyć od nowa. Minimalizm jawi się wtedy jako remedium. Odpowiada na potrzebę piękna w prostocie, posiadania w skromności oraz aktywności wynikającej z potrzeb, nie z medialnej stymulacji.
Wielu rozpoczyna dziś drogę do minimalizmu pozbywając się zbędnych przedmiotów. Nieprawdopodobne jest, że gdy zdamy sobie z tego sprawę – tak niewiele rzeczy jest potrzebnych nam do życia. Okazuje się, że prostota dnia codziennego to przepis na życie piękne, szczęśliwe i radosne, bo dające szansę i przestrzeń na odczucie tego wszystko, co do nas przychodzi.